برگی از دفتر انشاء شهید «رحمانی»| جاودانه کیست؟

به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید «سعید رحماني‎مورودي»، چهارم فروردين 1345 در شهرستان كرج به دنيا آمد. پدرش صفر، راننده بود و مادرش بتول نام داشت. تا پايان دوره راهنمايي درس‌خواند. از سوي سپاه پاسداران در جبهه حضور يافت. یکم اسفند 1364 در فاو عراق بر اثر اصابت گلوله به پهلو، شهيد شد. پیکر وي را در امامزاده عبدالله زادگاهش به خاك سپردند.

آنچه در ادامه می‌خوانید برگی از دفترچه انشائ شهید «سعید رحمانی» است.

منظور از اين شعر اين است كه شخصي اگر بميرد و قبل از مردن كارهاي خوبي انجام داده‌باشد، براي مردم او در حقيقت نمرده است بلكه از زندگي به زندگي ديگري سفر كرده است. سفري كه هركس نمي‌تواند به آن دست بزند.

مرده به آن كسي گفته می‌شود كه نام آن و كارهاي او بر سر زبان مردم نباشد و مردم او را فراموش كنند و اين بيت شعر مي‌‌رساند كه وقتي كه كسي در اين دنيا كاري به نفع و صلاح مردم انجام دهد او را با نام خوب ياد مي‌‌كنند و براي هميشه نام او را از ياد نمي‌برند مانند اديسون كه مخترع برق بود و چقدر زحمت كشيد تا توانست اين كار را انجام دهد و ما مي‌‌بينيم كه مردم با نام خوب از او ياد مي‌‌كنند و هيچ وقت نمي‌گويند كه چرا اين كار را كرد بلكه از او به خوبي ياد مي‌‌كنند و اما كسي كه در اين دنيا با كارهائي كه انجام داده بلكه به نفع و مصالح جامعه نبوده از اين شخص با نام خوب از او ياد نمي‌كنند بلكه از او با نام بدي ياد مي‌‌كنند مانند زمان طاغوت كه مي‌‌خواست اين مملكت را براي هميشه به زير سلطه خود بكشد و اين دستور هم از خود او نبود بلكه از ارباب خود دستور گرفته‌بود و بالاخره اگر انسان با اعمال و رفتار خود كاري انجام مي‌‌دهد كه به نفع و جامعه است و به رضاي خداوند گفته است انجام دهد، وقتي كه بميرد در حقيقت او نمرده بلكه زنده است و در نزد خداوند روزي مي‌‌خورد و اما انساني كه كاري ناپسند انجام مي‌‌دهد و به اصطلاح او مسلمان هم هست و او كارهائي مي‌‌كند كه خداوند چنين دستوري نداده و در اين جهان بعد از مردن بعد از مردن او نام بدي مردم روي او مي‌‌گذارند و اما در آن جهان هم در جاي خوبي قرار نمي‌گيرد بلكه خداوند به اندازه نيت او پاداش يا كيفر مي‌‌دهد.

منبع: پرونده فرهنگی شهدا،اداره اسناد انتشارات، هنری